δεῖ, ὦ Κάστορ, φέρειν σε τοῦτο τὸ μέγιστον ἄγγελμα πρὸς τὴν Νάξον, ἐπει δὴ τάχιστα οἷόν τ' εἶ.
ναῦς γὰρ ἔστι μένουσα σ' ἐν τῷ ἀρχαίῳ νεωρίῳ, ἀλλὰ σπευστέον ἐστί σοι ἔπειτα μεσημβρίας ὁ ναύαρχος ἀνασπᾷ τὴν ἄγκυραν καὶ τοὺς κάλως ὡς ἑσπέρας οἱ ναῦται ἑωράκοντες πλοῖα λῃστῶν.
ὅτε δ' ἀφικνῇ τὴν ναῦν, μὴ ἐπιλάθου παραδοῦναι, ὦ ἀνδρεῖε , τοῦτον τὸν ξύλινον ἵππον τῷ ναυάρχῳ!· ὁ οὖν ναύαρχος ἀνατιθῇ τῷ Ποσειδῷνι πρὸς πλοῦν αἴσιον.