Μίαν φορὰν οἰκία ἐπορεύετο ἁμάξῃ ἑλκομένῃ ὄνοις ἀπὸ τῶν Ἀθηνῶν πρὸς τὴν κώμην αὐτοῦ ἐγγὺς τῆς θαλάττης.
κατέβαινε λόφον ἡνίκα οἱ ὄνοι εἶδον ὄφιν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ , ὥστε ἦρχον σπεῦσαι ταχύτερον.
ἡ δ' ἅμαξα ἔπεσεν εἰς φάραγγα πάνυ μακρὰν τῆς κώμης.
κάτω ἐκεῖ ηὗρον τῆς θεᾶς Ᾰ̓θηνᾶς βωμὸν καὶ ὠφελείᾳ ηὔξαντο αὐτῇ.
τότε μετ' ολίγον χρόνον κύνα εἶδον ἄριστον ἐρχόμενον πρὸς αὐτούς.
ἦρξαν οὖν βαλεῖν πέτρας πρὸς αὐτόν , ἀλλὰ ὁ κύων ἄφνω μετήνεγκεν εἰς τὴν θεὰν ἑαυτήν , ἔπειτα ἡ χαλεπὴ θεὰ ἕκαστόν τινα μετήνεγκεν εἰς κύνας.